قوانین بازاریابی شبکه ای در امریکا

هر ایالت قوانینی را برای سازماندهی شرکت های MLM تصویب کرده است. اگرچه بسیاری از فعالیت های اجرایی از طریق دولت فدرال و خدمات پستی ایالات متحده انجام می شود، ولی اکثریت قریب به اتفاق فعالیت های اجرایی در سطح ایالت ها رخ داده است.

از دیدگاه تاریخی، مقررات دولتی برنامه های بازاریابی چندسطحی یک پدیده نسبتاً جدید است. در اکثر موارد، سه شرکت عمده فروش مستقیم که پایه و اساس صنعت بازاریابی چندسطحی را برای دهه‌های آینده بنا نهادند، Amway، Mary Kay و Shaklee، فعالیت خود را در اواخر دهه 1950 آغاز کرده اند. از دیدگاه حقوقی، همه چیز به خوبی پیش رفت تا زمانی که پرونده‌های هرمی مهم شامل Dare to be Great و Koscot Interplanetary در اوایل دهه 1970 بوجود آمدند.

فعالیت های هرمی اساساً تحت قوانین بورس و قوانین مختلف کلاهبرداری مصرف کننده تحت پیگرد قانونی قرار می گرفتند. در طول این سالها، اکثر ایالت ها اشکال مختلفی از قوانین ضد فعالیت هرمی را تصویب کردند. به طور کلی این قوانین نوع فعالیت یکسانی را هدف قرار می دهند، قوانین ایالتی MLM به شکل قوانین هرمی، قوانین طرح زنجیره انسانی نامحدود، قوانین بخت آزمایی، قوانین فروش رفرال و اخیرا قوانین توزیع چندسطحی شکل گرفته است.

اساسنامه هرمی / اساسنامه طرح های زنجیره ای بی پایان
اکثر مقررات دولتی شرکت‌های MLM تحت نظارت قوانین هرمی و قوانین زنجیره‌ انسانی نامحدود است. زبان در این قوانین اغلب کاملاً مشابه است. مقایسه این دو قانون، گویای این نکته است. به عنوان مثال، قانون زنجیره بی پایان کالیفرنیا را با قانون هرمی اورگان مقایسه کنید.

قانون زنجیره انسانی نامحدود کالیفرنیا، قانون مجازات کالیفرنیا 327:
هر شخصی که هر زنجیره نامحدود را تدبیر، تهیه، تنظیم، پیشنهاد یا راه اندازی می کند، مرتکب جرم می شود. همانطور که در این بخش گفته شد، "زنجیره نامحدود به این معنی است که در طرح توزیع درآمدی به شرکت کننده در طرح، در ازاء جذب یک یا تعداد زیادی از افراد و یا معرفی اعضای جدید توسط افراد جذب شده پاداش ارزشمند یا پورسانت پرداخت می شود. پورسانتی که در این بخش استفاده شده، بازپرداخت در ازاء فروش به افرادی که در طرح مشارکت نمی کنند یا همان مشتریانی که عضو طرح نیستند را شامل نمی شود.

قانون هرم اورگان
"باشگاه هرمی" به معنای شیوه فروشی است که به موجب آن به یک شخص، مشروط به اینکه شخص سرمایه گذاری کند، مجوز جذب یک یا چند نفر دیگر برای کسب سود اقتصادی اعطا می شود، افراد جذب شده هم چنین حقی را دریافت می کنند، ادامه این روند می تواند زنجیره افرادی را که چنین مجوز یا حقی با چنین شرایطی به آنها اعطا شده ایجاد نماید. "باشگاه هرمی" همچنین شامل هر گونه شیوه فروشی است که فروش یا توزیع کالا یا خدمات واقعی را در بر نمی گیرد و فاقد محدودیت در سطوح زنجیره است. محدودیت در تعداد افرادی که ممکن است شرکت کنند، یا وجود شرایط اضافی که بر واجد شرایط بودن برای چنین مجوز یا حق جذب یا درخواست یا دریافت سود اقتصادی از آن تأثیر می گذارد، هویت طرح را به عنوان یک باشگاه هرمی تغییر نمی دهد. "سرمایه گذاری" به معنای هرگونه تحصیل، به غیر از خدمات شخصی، دارایی های مشهود یا نامشهود است و شامل محدودیت، حق امتیاز، فرصت های تجاری و خدمات است. 

به‌عنوان یک موضوع کلی، قوانین هرمی و زنجیره‌های نامحدود، پرداخت پورسانت برای جذب افراد  با هدف کسب منافع اقتصادی را ممنوع کرده به ویژه در مواردی که پورسانت با فروش محصولات یا خدمات مرتبط نباشد. 

دو اصطلاح کاربردی "پرداخت ممنوعه" و "پورسانت غیر مرتبط با فروش" اغلب به صورت زیر در نظر گرفته می شوند. 
پرداخت ممنوعه عموماً به موارد زیر اشاره دارد: 
(1) پاداش پولی برای حق مشارکت در تجارت چند سطحی
(2) قیمت های بالای محصول که در آن قیمت مازاد محصول به عنوان یک پرداخت ممنوع تلقی می شود.
(3) پیش انباشته سازی محصولات که با خرید بیش از نیاز محصولات رخ می دهد یکی از موارد ممنوعه در جذب است، چراکه افراد برای مشارکت در طرح سرمایه گذاری اولیه برای خرید محصولات را انجام می دهند. 

دریافت پورسانت غیرمرتبط با فروش معمولاً به این موارد اشاره دارد: 
(1) پرداخت پاداش عضوگیری برای یافتن سایر افراد 
(2) طرحی که در آن مشارکت کنندگان تمام درآمدشان از پورسانت فروش گروهی نیروهای جذب شده با خرید مازاد بر نیاز است.
(3) طرحی که در آن هیچ مدرکی از فروش خارج از شبکه توزیع کنندگان وجود ندارد.

در تصمیمات پیش رو در این حوزه، انواع سوء استفاده ها از عناصر بالقوه برنامه های بازاریابی غیرقانونی مورد توجه قرار گرفته اند:

1. محصولاتی که بازار واقعی برای آنها وجود ندارد.
2. محصولاتی که قیمت های تورم زا دارند.
3. طرحی که الزام به خرید محصولات شرکت در آن وجود دارد.
4. طرح هایی  که منجر پیش انباشته سازی محصول نزد توزیع کنندگان می شوند.
5. طرح هایی که برای عضویت در طرح نیاز به سرمایه گذاری نقدی قابل توجه هست.
6. طرحی که خرید اجباری محصولات یا خدمات جانبی در آن وجود دارد.
7. طرح هایی که در آن محصولات شرکت به طور کامل فقط توسط توزیع کنندگان مصرف می شود.
8. طرح هایی که در آن توزیع کنندگان با انصراف از مشارکت، موجودی قابل توجهی از اقلام فروخته نشده را نگهداری می کنند.
9. طرح هایی که در آن توزیع کنندگان محصولات را به منظور پیشبرد طرح بازاریابی خریداری می کنند و نه از روی تمایل و نیاز واقعی به محصول.
10. طرح هایی که بدون خرید شرکت کنندگان با شکست مواجه می شوند.
11. طرح‌هایی که هیچ تلاشی برای تأکید بر خرده‌فروشی به مصرف‌کننده نهایی نمی‌کنند.
12. طرح هایی که پس از تبدیل شدن به یک توزیع کننده، نیازی به مشارکت معنادار توسط توزیع کنندگان وجود ندارد.
13. طرح هایی که در آنها هزینه هایی برای جذب سرشبکه ها به توزیع کنندگان پرداخت می شود.
14. طرح هایی که در آنها کمیسیون بر اساس فروش واقعی محصولات خرده فروشی نیست.
15. طرح هایی که در آنها به جای فروش محصول بر جذب نیرو تاکید می شود.
16. طرح هایی که پاداش دهی به شرکت کنندگان به صورت تصادفی است، نه بر اساس تلاش های فروش صادقانه.
17. طرح هایی گه حاوی اظهارات نادرست در مورد کسب سود و  یا نمایش درآمدهای بالا است.

قوانین MLM / اساسنامه MLM
در دهه‌های 1980 و 1990، بسیاری از ایالت‌ها دریافتند که اساسنامه‌های شرکت های هرمی باید برای تعقیب و دوری از شرکت‌های هرمی باشد. تعدادی از ایالت ها به این نتیجه رسیدند که صنعت بازاریابی چندسطحی یک صنعت مشروع است، اما صنعتی است که نیاز به حفاظت قانونی از مصرف کننده دارد. بنابراین، تعدادی از ایالت ها، از جمله ماساچوست، جورجیا، لوئیزیانا، وایومینگ، مریلند و کشور مشترک المنافع پورتوریکو، قوانین توزیع MLM را تصویب کردند. برخی از ایالت‌ها، مانند نیومکزیکو و داکوتای جنوبی، که بعداً قوانینی را تصویب کردند، دریافتند که اداره این قوانین در واقع برای ایالت سنگین است و الزامات ثبت MLM خود را لغو کردند.

شش ایالت بزرگ قوانینی را وضع کردند که به طور خاص شرکت های بازاریابی چند سطحی را مورد خطاب قرار می دهد، از جمله برخی از آنها که نیاز به ثبت واقعی ایالتی دارند. ایالات جورجیا، لوئیزیانا، مریلند، ماساچوست، مونتانا و وایومینگ هستند. (پورتوریکو قوانین موازی دارد و چندین ایالت دیگر مقررات چندسطحی مشابهی را وضع کرده اند، از جمله تگزاس، یوتا، واشنگتن و غیره).

قوانین ایالتی نماینده یک شرکت توزیع چندسطحی را به این صورت تعریف می کند:
هر شخص، شرکت یا سایر نهادهای تجاری که نمایندگان مستقل، پیمانکاران یا توزیع کنندگان، در سطوح مختلف در برنامه بازاریابی می توانند سایر شرکت کنندگان را استخدام کنند، کالاها یا خدمات را به قیمت مشخص به فروش رسانده، توزیع یا عرضه کنند. کمیسیون ها، پاداش ها، بازپرداخت ها، تخفیف ها، سود سهام یا سایر ملاحظات در نتیجه فروش چنین کالاها و خدمات یا استخدام، اقدامات یا عملکرد شرکت کنندگان پرداخت می شود یا ممکن است پرداخت شود.

بسیاری از این قوانین محدودیت هایی را برای فعالیت شرکت های بازاریابی چند سطحی ایجاد می کنند. یکی از مهم ترین این محدودیت ها، شرط بازخرید است که به توزیع کنندگان حق فسخ "قرارداد مشارکت" را به هر دلیل و در هر زمان می دهد و شرکت را ملزم می کند که محصولات فروخته شده به توزیع کننده را با قیمتی کمتر از قیمت اولیه محصول که کمتر از 90٪ هزینه خالص اصلی توزیع کننده و همچنین هزینه های بازپرداختی توسط توزیع کننده است، بازخرید نماید. پنج ایالت، شرکت‌ها را از تبلیغات و یا معرفی تجارت که در آن ادعای کسب درآمدهای دلاری توسط توزیع‌کننده‌ها دارد، منع کرده اند. اگرچه در این 5 ایالت(ماساچوست، جورجیا، لوئیزیانا، وایومینگ، مریلند) شرکتها قادر به ثبت MLM نیستند، تگزاس و اوکلاهاما نیز یک شرط بازخرید 12 ماهه 90 درصدی را پذیرفته اند. لوئیزیانا نیز بازخرید 12 ماهه را الزام کرده است.

در پاسخ به نگرانی های صنعت در مورد اجرای خودسرانه قوانین هرمی مبهم، تعدادی از ایالت ها اقدام به ارتقای قوانین هرمی خود برای حمایت از استانداردهای صنعت کرده اند. به عنوان مثال، در سال‌های اخیر، بحث قابل توجهی بین صنعت فروش مستقیم و قانون گذاران در مورد اینکه آیا استفاده شخصی توزیع‌کنندگان همانند فروش به غیرشرکت‌کننده‌ها باید وضعیت «خرده‌فروشی» در نظر گرفته شود یا نه، مطرح شده است. 

صنعت فروش مستقیم مدت‌هاست که اهمیت استفاده شخصی توسط توزیع‌کنندگان خود را درک کرده است و در طول دهه 1990 این موضوع به موضوع اصلی تنش بین صنعت فروش مستقیم، آژانس‌های نظارتی ایالتی و کمیسیون تجارت فدرال تبدیل شده است. در نتیجه، صنعت فروش مستقیم به دنبال قوانین حفاظتی "بندر امن" در سطح ایالتی می باشد و حداقل سه ایالت راه را در به رسمیت شناختن "استفاده شخصی" به عنوان یک "خرده فروشی" قانونی پذیرفته اند(ایالت‌ها اوکلاهاما، تگزاس و لوئیزیانا). انتظار می رود که بسیاری از ایالت‌های دیگر به زودی از آن پیروی کنند.